თანადამოკიდებულება — ეს არის მტკივნეული ჩართულობა სხვის ცხოვრებაში, სადაც იშლება პირადი საზღვრები და ადამიანი კარგავს კავშირს საკუთარ გრძნობებთან, სურვილებთან და თვითიდენტობასთან.
ბარი და ჯანე ვაინჰოლდების მოდელში ეს განიხილება როგორც არადასრულებული ადრეული სიმბიოზის ფაზა — როდესაც ადამიანი ვერ ასრულებს დამოუკიდებლობის ფორმირებას და ეშინია განცალკევების.

თანადამოკიდებულება ხშირად გვხვდება დამოკიდებული ადამიანის ახლობლებში, მაგრამ ის შეიძლება იყოს დამოუკიდებელი პრობლემაც — როდესაც ადამიანი „ცხოვრობს სხვისი პრობლემებით“, მუდმივად ცდილობს „გადაარჩინოს“ ან „აკონტროლოს“ სხვები და ამ გზით გაურბის საკუთარ თავთან კონტაქტს.

თერაპიის პროცესში ჩვენ ვმუშაობთ შემდეგზე:
• ვეხმარებით გამოსვლაში „მაშველის“, „კონტროლიორის“ ან „მსხვერპლის“ როლიდან — არამწიფე ურთიერთობის ძირითად როლებიდან
• ვაანალიზებთ შიშს მიტოვების, ბრალეულობისა და სირცხვილის გრძნობებს, რომლებიც ხელს უშლიან გამოყოფასა და დამოუკიდებლობას
• ვასწავლით ჯანსაღი ფიზიკური და ემოციური საზღვრების ფორმირებას
• ვაძლიერებთ კავშირს საკუთარ თავთან — გრძნობებთან, საჭიროებებთან, სურვილებთან
• ვუწყობთ ხელს გარდასვლას სიმბიოტური დამოკიდებულებიდან ზრდასრულ, თავისუფალ და არჩევანზე დაფუძნებულ ურთიერთობებში

თანადამოკიდებულებისგან გამოჯანმრთელება იწყება არა სხვისი მეშვეობით, არამედ შინაგანი ძალების გააქტიურებით და საკუთარი თავის დაბრუნებით.